آخر عاشقیمون..

گمشده ای در روزمرگی هایش بدنبال دستانت میگشت شاید بتواند روزی شاعر بزرگی شود که یکهو لبو فروشی داد زد : آخر عاشقیمون، لبو، زرشک و ناردون...

بیام ببافومت..

که موی در هم بافته ات تا کمر آویزان

                                               مرا بافت...

                                    #یکی دیگر#

خدای من چه رنگیست...

خدای من این روزها اما رنگ همین تیرگی های دلنشینی است

 که باعث میشود حتی سیاه ترین روزهای زندگی را با عینکی از عشق ببینم

مثلا : مشکی رنگ عشقه/مث رنگ چشای مهربونت...

خدا است دیگر...

+ maaan.blog.ir ممنونم که به فکر بودید من اصلا حواسم نبود.

کلاغ عاشق...

آدرس خونشو خوب بلده

 امّا فقط وقتی به خونش میرسه

که توی قصه هات جایی برای موندن نداشته باشه.

    #خودم#

امیدوارم بعد از خوندنش لبخند بزنین نه که طنز باشه ولی خب دلیل جالبی آورده خداییش :)

در حاشیه ام دقیقا زیر نوشته ی مارک دفتر ریاضیت

هربار که ورق میزنی قسمتی از سرنوشتم رغم میخورد.

شنیدم که میگفتی از ریاضیات متنفر شده ای...

به من ربطی ندارد اما حداقل آتشش نزن , لازم میشود...

 #علیرضا حاصل زاه#

وگرنه ما که فقیر نیستیم...

پر از پارادوکس شده ام ; مثلا شلوار دمپاگشاد را با کفش ورزشی میپوشم ، تقصیر همسایه هامان است که هرکدام یک نوع لباس میخرند...

از ماست که بر دوغ :))

وقتی که با برادرم سر یک کاسه ماست دعوا کردیم . ماستی که برایش نیاوردم و او تا سالها بامن لج بود فهمیدم که معلم دوم دبیرستانمان گرچه میخندید ولی شوخی نمیکرد که : از ماست که بر ماست...

#یکی دیگر#

دری وری های دوبیتی مانند :)

تو که نیستی من هم نیستم انگار

من که رفته ام تو هم که نیستی اینبار

تو که نیستی ، من  هم که رفته ام  انگار

شهر پرشد از نیستند و رفتند و ای کاش و انگار....

        #یکی دیگر#

+وقتی زیاد پست میذارم اگه کیفیتش پایینه ببخشید .

+فکر کنم دلیلشو هم خودتون تو جریان هستید...

اشاره میکنن این تک بیت رو تو کوه بین درختای بادوم پیدا کردیم. صاحبشو پیدا کردید بگید بیاد ببرش.

مرا کیفیت چشم تو کافیست/ ریاضت کش به بادامی بسازد.

شبی ، نوشتیم در کافه ای...

میخواهم داستانی قدیمی برایت تعریف کنم داستان مردی که هیچ چیز نداشت به جز تکه ای کاغذ، آنهم انقدر کوچک بود که اندازه تنهاییش که هیچ ، اندازه سکوتش هم جا نداشت...