http://avocado.blog.ir/post/233/%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%B1%D8%AF
, و دیگر هیچ فقط ای کاش هیچوقت برنگردم پستامو بخونم :...
باهار که میشنوم یا میخونم یاد شاملو میفتم ، نمیخوام خستگیامو بیارم برا وبلاگ و لاکچری بازیام تو اینستا باشه ، زندگی داره میگذره ما هم زورمونو میزنیم فقط بعضی وقتا خسته میشیم ، انگار که دوست داشته باشیم چارتا پاییز بخوابیم ...
تابستون پارسال اینا بود که از اتفاقایی که تو زندگیم داشت میفتاد مینوشتم احتمالا گهگاهی ادامه بدم ، یه تیم فوتبال دستمه رده خردسالان و نونهالان ، یه روز قبل از عید یه بازی برا خردسالان (کلاس دوم حدودا) گذاشتیم براشون و همون تیمی که دوماه قبلش ازشون باخته بودیم رو بردیم ، بنظرم که خوشحالی من بیشتر از بچه ها بود .
ما تو زندگیمون موفق میشیم ولی این حسرت عمر رفته رو چیکار کنیم ؟ کاش دیر نشه.
من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار .
ناز ِ انگشتای بارون ِ تو باغم می کنه
میون ِ جنگلا طاقم می کنه .
قدرت ، قدرت ، قدرت ...ماکه اهل این صحبتا نبودیم ولی هر روز که مردمو میبینم به هر زبونی که بتونن و با رفتارشون میگن که باید قدرت داشته باشی، هر طوری که شده وگرنه به هیچ دردمون نمیخوری و من مدتیه دنبال راه درستش میگردم.
+هروقت میام و میخوام پست بذارم اونجا که نوشته "انتشار" یاد شعر یغما گلرویی میفتم که میگفت هر روز به قتل میرسم و شعر من فقط به انتشار شعله کبریت میرسد....
و اینکه سال 97 رو کاریش ندارم خیلی تاثیری نداره به جز اینکه یادآوری کنه بعد چهارم زندگی که زمان باشه داره میره پیش میره و بقیه ابعاد هم باید باهاش پیش برن و همینجوری نذاریم روزامون شب شه و عیره.
و اینکه "من که از این فاصله غارت زده چشم تو ام گر به دیدار تو افتد سر وکارم چه کنم؟!
